Ο Κουκουβίτης δεν είναι ΅όνο το γαστρονο΅ικό επίκεντρο της
Θεσσαλονίκης, αλλά και ένα
ανήσυχο κέντρο ανανέωσης της
ελληνικής γευστικής παράδοσης.
Το πάθος του για τα τυριά τον
οδήγησε σε συνεργασία ΅ε ένα
από τα πιο ση΅αντικά τυροκο΅εία
της χώρας, του «Προίκα» στο
Σοχό, ψηλά, κοντά στο όρος Βερτί-
σκος του Νο΅ού Θεσσαλονίκης. Εκεί πήραν σάρκα και οστά οι
πρώτες ιδέες του: ο καλαθωτός,
ο καρυκευτός και ο λαδένιος,
τρία μικρά κεφαλάκια τυριών,
που σήμερα έχουν επιτυχη΅ένη
καριέρα και η γευστική τους
εξέλιξη έχει ωρι΅άσει.
Ο Κουκουβίτης ό΅ως επινόησε
και άλλα limited edition,
χειροποί-
ητα τυριά. Η σειρά «Στα΅ατίνι» περιλα΅βάνει τρεις
διαφορετικές
γεύσεις (ρίγανη, πιπέρι,
καυτερή πιπεριά), που το πρωτότυπο
«σώ΅α» τους (σαν χοντρό
λουκάνικο) αλατίζεται ΅ε προσοχή στο
χέρι, ένα ένα, και ωρι΅άζει σε
ανοιχτά παράθυρα, ΅ε ΅ια διαδικα-
σία που θυ΅ίζει παλαίωση
προσούτο. Το ριγανάτο κλείνει κο΅ψά
σε ένα τυρί το άρωμα του
ελληνικού βουνού, ενώ η διάχυτη κάψα
της πιπεριάς και του πιπεριού
κάνει τα άλλα δύο ιδανικό ΅εζέ για
τσίπουρο και πρώτη ύλη για
σαγανάκια.
Τελευταία δη΅ιουργία, η
γραβιέρα «Μέριου», χτυπάει α΅έσως στο
΅άτι ΅ε το μοβ «ρούχο» που
φοράει και τους παγανιστές, καρνα-
βαλιστές του Σοχού -τους
Μέριου- στην ετικέτα της. Από τη πρώτη
μπουκιά καταλαβαίνεις την
ανωτερότητα του ορεινού γάλακτος
(οι αγελάδες βόσκουν πάνω από
τα 950 μέτρα), καθώς η πλούσια,
εκφραστική γεύση του βουτύρου
«ακούγεται» στο στό΅α. Όσο
παλιώνει το «Μέριου», τόσο
καλύτερο θα γίνεται. Τώρα, γιορτές
που έρχονται, ανοίξτε καλό
κρασί, κεράστε τσίπουρο και οργα-
νώστε ζεστά φιλικά τσι΅πούσια ΅ε τα καλούδια του Κουκουβίτη.